------------------------------------------------------------------------------

  Αν είσαι βιβλιόφιλος, βιβλιοφάγος, βιβλιο- εξολοθρευτής ή, κοινώς, εραστής των βιβλίων, σίγουρα θα έχεις βρεθεί αντιμέτωπος με το δίλημμα: e-book ή έντυπο βιβλίο; Μια αντίστοιχη συζήτηση έλαβε χώρα πριν λίγες μέρες μέσω του instagram και σ’ αυτο το περιβάλλον, το “Επί παντός” blog, με τα έντυπα βιβλία να λαμβάνουν την πρωτεύουσα θέση στις προτιμήσεις των αναγνωστών.  Οι πιο ρομαντικοί ψηφίζουν δαγκωτό το έντυπο, καθώς είναι αυτό που τους προσφέρει την αίσθηση της παραδοσιακής τελετουργίας που αντικατοπτρίζει το διάβασμα. Το βιβλίο είναι εμπειρία, ολιστική εμπειρία για την ακρίβεια. Κρατώντας το στα χέρια σου βουτάς μέσα στον κόσμο του, καθώς τη στιγμή που γυρνάς την κάθε σελίδα ξεδιπλώνεται μπροστά σου ένας ολόκληρος κόσμος. Ακόμη και η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, ο ήχος του ξεφυλλίσματος, η εξερεύνηση των σελίδων του σε οδηγεί στο να το κάνεις “κτήμα” σου. Έρχεσαι σε άμεση αλληλεπίδραση με κάθε λέξη, έχεις την ευκαιρία να σημειώσεις όλα εκείνα που σε άγγιξαν για να τα βρίσκεις εύ

  Άναψα τσιγάρο και άρχισα να κατεβαίνω το λόφο. Ήμουν άραγε ο μόνος που τον τρέλαινε αυτό το ανέλπιδο μέλλον; [1]   Η ματαιότητα του να σχεδιάζεις το μέλλον σου, ενώ δεν έχεις βάλει σε τάξη το παρόν. Η παραδοξότητα του να προσπαθείς να είσαι αυτό που περιμένουν οι άλλοι από εσένα. Η μοναξιά που δεν την επιλέγεις, αλλά καταλήγεις να την προτιμάς. Ο Χένρι Τσινάσκι δεν έμαθε ποτέ να λάμπει. Όποιες πιθανότητες έχει να γίνει κάτι παραπάνω από ένας απλός άνθρωπος φεύγουν μέσα απ’ τα χέρια του. Όμως δε μεμψιμοιρεί. Απλά ζει. Επιβιώνει. Κι αυτό είναι το νόημα στο τέλος.   Ένας από τους πλέον αντισυμβατικούς σύγχρονους συγγραφείς, γράφει για έναν απόκληρο, έναν τυχοδιώκτη, όπως θα τον χαρακτήριζε κάποιος σκληρός άνθρωπος ή κάποιος που δε γνωρίζει τους παράγοντες που τον έκαναν τόσο κυνικό. Αλλά ποιος δε θα διαβάσει το «Τοστ Ζαμπόν» και δε θα αγαπήσει τον πρωταγωνιστή του, το alterego του Bukowski , τον Χένρι. Ένα αγόρι που μεγάλωσε σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον, με έναν πατέρα που τον κακοποι

    Διανύοντας την τρίτη καραντίνα και κλείνοντας σχεδόν ένα χρόνο από την πρώτη, πολλοί από εμάς το πιο μοδάτο ρούχο που φοράμε τον τελευταίο καιρό είναι οι καλές μας πιτζάμες, για να πάμε από το γραφείο στον καναπέ και το αντίστροφο, ενώ τα ρούχα μας βγαίνουν από την ντουλάπα μόνο όταν έχουμε κάποιο μίτινγκ στο Zoom . Για να μην χάσουμε λοιπόν την έμπνευση μας στη διάρκεια του εγκλεισμού, ορίστε 5 σειρές και ταινίες που θα μας ταξιδέψουν στον κόσμο της μόδας και όχι μόνο.   1.      El tiempo entre Costuras (2013-2014)    Αυτή η ισπανικής παραγωγής σειράς αποτελεί την μεταφορά στην μικρή οθόνη του ομότιτλου βιβλίου της María Dueñas. Μέσα από την περιπετειώδη ζωή της Σίρα Κιρόγα, μιας μοδίστρας που βρίσκεται στο Μαρόκο κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου και αργότερα στη Μαδρίτη στα ζοφερά χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της δικτατορίας του Franco , περιηγούμαστε στην μόδα του μεσοπολέμου και στην διαχρονική μαροκινή αισθητική εκείνης της εποχής. Το Elt iempo entre Costu

    Μακρόνησος. Μια λέξη που στο άκουσμά της πολλοί ακόμα ανατριχιάζουν, καθώς ανακαλεί στην μνήμη τους την κόλαση που για πολλούς μήνες οι ίδιοι ή οι γνωστοί τους αναγκάστηκαν να ζήσουν. Στην συλλογική ιστορική μας μνήμη η Μακρόνησος έχει συνδεθεί με μια από τις πιο σκοτεινές και μαύρες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας, τον εμφύλιο πόλεμο(1946-1949) .   Σαν σήμερα, στις 19 Φεβρουαρίου του 1947, με απόφαση της κυβέρνησης του Δημήτριου Μαξίμου ιδρύεται το στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατούμενων στην Μακρόνησο κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφύλιου πολέμου. Επειδή με θλίψη έχω παρατηρήσει ότι οι γνώσεις των νεότερων γενιών(συμπεριλαμβανομένης και της γενιάς του γράφοντος) σχετικά με το μεταπολεμικό ιστορικό γίγνεσθαι της Ελλάδας είναι στην καλύτερη περίπτωση ελλιπείς και στην χειρότερη ανύπαρκτες, αποφάσισα ο σκοπός του σημερινού άρθρου μου να είναι η εστίαση σε διάφορα στοιχεία που σχετίζονται με το εν λόγω στρατόπεδο.   Τι ήταν, λοιπόν, το Στρατόπεδο της Μακρονήσου; Μ ε λίγα λ

       Πολύ συχνά ερχόμαστε σε επαφή με δημοσιεύμετα σε άρθρα, περιοδικά ή στο διαδίκτυο(επί παραδείγματι άρθρα πολιτικού αντιπολιτευτικού περιεχομένου) που μπορεί να ακούσουμε να τα χαρακτηρίζουν  « κίτρινα »  ή πως πρόκειται για τον λεγόμενο  « κίτρινο τύπο » . Παρατήρησα μάλιστα πως στην σφαίρα του κιτρινισμού μπορεί πλέον να ενταχθεί και να χαρακτηριστεί ως τέτοια και μια πρωινή ή μεσημεριανή εκπομπή στην τηλεόραση. Γι'αυτό, λοιπόν, σήμερα θα εξετάσουμε τον  « κιτρινισμό »  ως λέξη, την ετυμολογία του, τα χαρακτηριστικά του και την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτόν.   Ο ελληνικός όρος  « κίτρινος τύπος »  είναι η ελληνική μεταφραστική απόδοση του αγγλικού όρου  « yellow journalism/yellow press » .  Ο κιτρινισμός, όπως μπορούμε να αντιληφθούμε, σχετίζεται με την δημοσιογραφία . Είναι η πρακτική της σκαναλοθηρίας, της σκόπιμα ωμής και προκλητικής προβολής ή παρουσίασης θεμάτων που εξάπτουν την περιέργεια του κοινού. Τα δημοσιεύματα που εντάσσονται στον κίτρινο τύπο δεν τηρούν τ

  Σήμερα συμπληρώνονται 138 χρόνια από την γέννηση  του σύγχρονου Έλληνα λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη στις 18 Φεβρουαρίου του 1883 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Πρόκειται για μία περίπτωση όπου ο χαρακτηρισμός «λογοτέχνης» είναι πλήρως αντιπροσωπευτικός, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπήρξε μεταφραστής, φιλόσοφος, θεατρικός συγγραφέας και γενικότερα εραστής «επί παντός» ανησυχίας του.   Κριτικός ζωής και Κρητικός στην καταγωγή, δε ξέχασε ποτέ τις ρίζες του, εκεί που όλα ξεκίνησαν και τελείωσαν για τον ίδιο. Παρόλο που, όπως εκκωφαντικά δήλωνε, τίποτε στον κόσμο δεν αγαπά περισσότερο από την Κρήτη, δε δίστασε από πολύ νεαρή ηλικία να κάνει το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό, στο Παρίσι συγκεκριμένα, για σπουδές. Στην πορεία, μεταξύ άλλων, εξερεύνησε τη Ρωσία, την Αίγυπτο, την Ισπανία, την Ιαπωνία και την Αγγλία, για τις οποίες έγραψε μάλιστα ταξιδιωτικά έργα- σταθμούς, μια που αφουγκραζόταν τη «ψυχή» κάθε λαού.   Η οικουμενική του προοπτική διαφαίνεται και από το γεγονός ότι θεωρούσε τον Χριστό

  Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι οίκοι μόδας και σχεδιαστές έχουν ανοίξει τις πόρτες των ατελιέ τους στις κάμερες και έχουν υποδεχθεί το κοινό στα παρασκήνια των επιδείξεων τους μέσω αυτών. Το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται τόσο ονειρικό όσο και οι δημιουργίες τους. Τα ντοκιμαντέρ ικανοποιούν την δίψα του κοινού για μια φευγαλέα ματιά στον λαμπερό κόσμο της μόδας, για ένα «κομμάτι» από τις ιδιοφυΐες που πρωταγωνιστούν σε αυτόν ενώ μπορούν να εμπνεύσουν εν δυνάμει σχεδιαστές  και όχι μόνο, να κυνηγήσουν μια δική τους καριέρα. Η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης μέσα από το αφιέρωμα της «Σινεμά και Μόδα: πίσω από τον καθρέφτη» φιλοξενεί online τρεις ταινίες που αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές πολυαγαπημένων και εξαιρετικά επιτυχημένων σχεδιαστών της διεθνούς μόδας: του Christian Dior, της Vivienne Westwood, και του Martin Margiela. Το αφιέρωμα πραγματοποιείται στις 15 έως 17 Φεβρουαρίου 2021, στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμ

  Ερυθρόμορφος αμφορέας από την Κύμη της Καμπανίας, 330-320 π.Χ.   Ήδη από τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκίνησε η επέλαση της Μήδειας και στην Αττική, που τις τελευταίτες μέρες σαρώνει την Ελλάδα με τις χιονοπτώσεις και το ψύχος της(είδαμε άσπρη μέρα μέσα στην καραντίνα!). Και εδώ προκύπτει το ερώτημα: γιατί  ονομάζουμε κακοκαιρίες με τέτοια ονόματα; Ποια ήταν τέλος πάντων η Μήδεια στην μυθολογία, από την οποία πήρε και το όνομα της η κακοκαίρια που πλήττει την Ελλάδα; Σου έχω την απάντησει εσένα που δε ξέρεις. Αν πάλι γνωρίζεις από μυθολογία, θα σου φρεσκάρω λίγο την μνήμη.   Η Μήδεια που λές ήταν μια πριγκίπισσα, κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη. Μητέρα της, ανάλογα με την εκάστοτε εκδοχή του μύθου, ήταν ή η Ωκεανίδα Ιδυία ή η θεά Εκάτη(σσ: η θεά που προστατεύει τις μάγισσες). Φαίνεται πως στο γενεαλογικό της δέντρο συνδέεται και με την μάγισσα Κίρκη, που πάλι άλλη εκδοχή την εμφανίζει ως θεία της ή αδελφή της. Όπως και να έχει, ήδη από την αττική τραγωδία(βλ. Ευριπίδη) η Μήδεια εμφα

  Αυτή η υπέροχη αίσθηση ζεστασιάς και ασφάλειας έχει ολοκληρωτικά χαθεί. Τώρα πια είμαι μόνος μου και μέσα σ’ αυτή τη μοναξιά δεν υπάρχει τίποτα και κανένας. Νιώθω κουρασμένος, εξαντλημένος, σαν να έχουν περάσει από πάνω μου εκατό χρόνια. Παντού γύρω μου σκοτάδι και σιωπή. Νιώθω άβολα. Φοβάμαι [1] .   Πόσο υγιές είναι για έναν έφηβο να αισθάνεται έτσι; Υπάρχει πιθανότητα να αισθανθεί όμορφα και σιγουριά για τον εαυτό του και το αύριο; Πώς; Ποιος θα τον βοηθήσει, αν δε μιλήσει και δεν   εξηγήσει πώς νιώθει;   Μπορεί να παραδεχτεί ότι αισθάνεται μόνος κι εγκαταλελειμμένος; Είναι σε θέση να ομολογήσει πως τα πάντα γύρω του αλλάζουν κι εκείνος χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες; Ή κανείς δε θα τον προσέξει; Είναι δυνατόν να αφήσει πίσω του την παλιά του ζωή και να ξαναρχίσει απ’ το μηδέν;   Ο νους του Μάνθου ταλανίζεται από αρνητικές σκέψεις από τη στιγμή που οι γονείς του του ανακοινώνουν πως θα πρέπει να μετακομίσουν από την Αθήνα και να πάνε να

  ✔ Ο Θεμιστοκλής ο Φρεάρριος(527/526-460/459), γιος του Νεοκλή, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους πολιτικούς και στρατιωτική ιδιοφυΐα  της Αθήνας. ✔ Υπήρξε αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην Αθήνα, ενώ τις δεκαετίες του 490 και 480π.Χ. είχε ιδιαίτερα μεγάλη πολιτική επιρροή στον Αθηναϊκό λαό. ✔ Ο Θεμιστοκλής πρωτοστάτησε στην ανάδειξη και ενίσχυση της Αθήνας ως ναυτικής δύναμης. Υπό την καθοδήγηση και τις συμβουλές του κατάφερε να πείσει τους συμπολίτες του να αρχίσουν να χτίζουν ένα νέο λιμάνι στην περιοχή του Πειραιά, το οποίο θα ανιτκαθιστούσε το λιμάνι στον ορμό του Φαλήρου, το οποίο έως τότε εθεωρείτο το φυσικό λιμάνι της χώρας. ✔Ήταν ιδιαίτερα οξυδερκής και διορατικός. Μετά την μάχη του Μαραθώνα το 490π.Χ. στην οποία έλαβε μέρος, ἐθεσε εμπρός το μεγαλόπνοο σχέδιό του για την ενίσχυση του σθηναϊκού στόλου, καθώς έκρινε και προέβλεψε πως ήταν ιδιαίτερα πιθανή η επιστροφή του Περσικού κινδύνου, ο οποίος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά στην θάλασσα. Πέρασε ψήφισμα

    Η αθυροστομία, η βωμολοχία, ο υβριστικό λόγος μιας γλώσσας, κοινώς τα βρισίδια ή τα μπινελίκια της, κατέχουν πολύ περισσότερες λειτουργίες από αυτές που νομίζουμε αν καθίσουμε και σκεφτούμε, χωρίς να περιοριζόμαστε μόνο στην προφορική και καθημερινή μας επικοινωνία. Η πιο εμφανής λειτουργία τους φυσικά είναι η έκφραση της συναισθηματικής φόρτισης του ομιλούντος(για παράδειγμα η βωμολοχία και οι ύβρεις μπορεί να προσδίδουν πιο επιθετικό ή προσβλητικό τόνο στην ομιλία κάποιου και να εκφράζουν θυμό, οργή, αγανάκτηση κ.α.). Στον χώρο του θεάτρου πάλι, στην κωμωδία και στον σύγχρονο είδος του stand-up comedy, συχνά χρησιμοποιούνται ως κωμικός παράγοντας, ως στοιχείο δηλαδή η χρήση του οποίου έχει ως σκοπό την πρόκληση γέλιου στο ακροατήριο.   Η ανθρώπινη γλώσσα είναι ένα πολύπλοκο και πολυσύνθετο φαινόμενο με πολλές πτυχές που αξίζουν να τύχουν της προσοχής μας. Μετά, λοιπόν, από αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις και παρατηρήσεις μου έχει το ενδιαφέρον του να δούμε την ετυμολογία μερικών εκ