Υπάρχουν ορισμένες ταινίες που δεν έχουν μόνο ψυχαγωγικό περιεχόμενο, αλλά αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο και ανώτερο. Ορισμένες ταινίες είναι διδαχή. Είναι αυτές οι ταινίες που είναι ικανές να σου μεταδώσουν μηνύματα για την ζωή, με εικόνες που σε συγκλονίζουν και με περιεχόμενο που μετά από το τέλος της ταινίας δημιουργεί διάφορα ερωτήματα στο μυαλό σου, τα οποία πλανώνται και προσπαθούν να βρουν την απάντησή τους. Στα ιερά αυτά δημιουργήματα της 7ης τέχνης ανήκει και η ταινία Freedom Writers(2007).
Δραματική ταινία αμερικανικής παραγωγής διάρκειας περίπου δύο ωρών, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, με πρωταγωνίστρια την Hilary Swank. Αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Erin Gruwell. Η υπόθεση είναι η εξής: μια νέα και φιλόδοξη καθηγήτρια που μόλις ξεκινάει τα πρώτα της βήματα στην εκπαιδευτική της σταδιοδρομία, η Έριν Γκρούγουελ, έρχεται αντιμέτωπη σε ένα γυμνάσιο της Καλιφόρνια με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αδιαφορεί απέναντι σε εφήβους που είναι ''ανεπίδεκτοι μαθήσεως''. Αναλαμβάνει μια τάξη εφήβων με μαθητές από πρόγραμμα εθελοντικής επανένταξης, οι οποίοι έχουν αντιπαλότητες μεταξύ τους και μισούν ο ένας τον άλλον, το σχολείο, την εκπαίδευση, τους καθηγητές. Εκείνη αποφασίζει να μη τα παρατήσει, αλλά μέσω της κατανόησης και της επικοινωνίας, εφαρμόζοντας πιο εναλλακτικές εκπαιδευτικές μεθόδους, θα εμπνεύσει τους μαθητές της και θα ακούσει προσεκτικά τις ιστορίες που ο κάθε μαθητής έχει ζήσει, προτρέποντάς τους να κρατούν ένα ημερολόγιο στο οποίο θα καταγράφουν οτιδήποτε εκείνοι κρίνουν ως σημαντικά γεγονότα της ζωής και της καθημερινότητάς τους. Έτσι, σταδιακά θα φέρει τους μαθητές της πιο κοντά, θα τους διδάξει τις αρχές της ανοχής, του σεβασμού, της ανεκτικότητας, και θα προσπαθήσει να ξεριζώσει τις φυλετικές διακρίσεις και διαμάχες που τους δηλητηριάζουν.
Η ταινία λόγω της θεματικής της θα μπορούσε άριστα να αξιοποιηθεί και στην εκπαιδευτική πράξη. Έρχεται να διδάξει τους θεατές της και να περάσει μηνύματα που αφορούν στην βία, τις φυλετικές διακρίσεις, τον ρατσισμό, την επικοινωνία και την σχέση διδάσκοντα-μαθητή,την ισότητα στην εκπαίδευση, την σκληρότητα και την αδιαφορία με την οποία πολλές φορές ένα εκπαιδευτικό σύστημα και οι άνθρωποι που το υπηρετούν αντιμετωπίζουν αδύναμους μαθητές, οι οποίοι λόγω των προσωπικών τους μαχών καλούνται να ωριμάσουν νωρίτερα και απότομα. Εκφοβισμός, βία, οικονομική δυσπραγία, έλλειψη στέγης, εγκατάλειψη αγαπημένων ανθρώπων, θάνατος είναι από τα λίγα προβλήματα που κάποιος μπορεί να αντιμετωπίζει και να έχει ως αποτέλεσμα η προσήλωση του στην εκπαίδευση και στην μάθηση να μην συνιστούν για αυτόν την αρχική του προτεραιότητα.
Συγχρόνως, όμως, αν κοιτάξουμε την μεγαλύτερη εικόνα, εκείνο που πρωτίστως επικοινωνεί στον θεατή της η ταινία αυτή είναι κατά την γνώμη μου η μεταμορφωτική δύναμη της εκπαίδευσης. Η μάθηση μπορεί και μεταπλάθει τις ανθρώπινες, συχνά πονεμένες και τραυματισμένες, ψυχές. Φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και τους αποδεικνύει πως όσο μακριά πιστεύουν ότι είναι ο ένας από τον άλλον, άλλο τόσο εγγύτερα ο ένας με τον άλλον βρίσκονται. Φυσικά κεντρικό ρόλο και μάλιστα θεμελειώδους σημασίας έχει ο εκπαιδευτικός. Εκείνος είναι που με το θάρρος, την αποφασιστικότητα, την επιμονή, την υπομονή, την σκληρή δουλειά θα ενθαρρύνει και θα παρακινήσει θετικά την τάξη του και θα αλλάξει ολοκληρωτικά τον κόσμο των μαθητών του. Η εκπαίδευση τελικά είναι αυτή που ελευθερώνει και λυτρώνει τον άνθρωπο από το μίσος και τη βία.
✅Για να μη χάσεις το επόμενο άρθρο του επί παντός blog, ακολούθησε τώρα και εσύ το @epi_pantos στο facebook/instagram.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου