Το «Δίχως Θεό» του
Άγγελου Τερζάκη, που η κριτική το χαρακτήρισε «από τα λαμπρότερα δείγματα της
νεοελληνικής λογοτεχνίας» (Α. Καραντώνης), «όχι απλώς έργο, αλλά μαρτυρία» (Γ.
Χατζίνης), αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου σκεπτόμενου, επαναστάτη κάποτε,
που επιφορτίζεται με την ανατροφή δύο ορφανών ανιψιών του. Ο Παραδείσης θα
αγωνιστεί να τα μεγαλώσει με τις πλατιές αντιλήψεις του, που δεν χωρούν σε
δογματισμούς. Τα δύο παιδιά θα ακολουθήσουν δρόμο περίεργο, αυτόν που ονομάζαμε
άλλοτε «κακό». Το πολυδιαβασμένο αυτό μυθιστόρημα, που ζωντανεύει τη
μεσοπολεμική Αθήνα και τον κόσμο της, υφαίνεται -όπως ολόκληρο το έργο του
Τερζάκη- πάνω σ' έναν ιστό πλοκής και στοχασμού με άξονα, εδώ, την ανεπίλυτη
συνάρτηση ανατροφής και κληρονομικότητας. Ο Παραδείσης θα πληρώσει με τη ζωή
του ένα πείραμα υψηλό.(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου των εκδόσεων Βιβλιοπωλείο της Εστίας)
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Σίγουρα αποτελεί αν όχι
το κορυφαίο, ένα από τα κορυφαία έργα του Τερζάκη. Βλέπουμε με μια ξεχωριστή
αριστοτεχνία να συμπλέκονται οι εικόνες μιας καταθλιπτικής αστικής ζωής, με τον
πολιτικό και φιλοσοφικό στοχασμό, με τις οικογενειακές σχέσεις και τις
εκφάνσεις ιδιωτικού και δημόσιου βίου.
Ο Μιχάλης Παραδείσης
είναι το χαρακτηριστικό είδος ανθρώπου που αρνείται να δεχτεί άκριτα
παραδεδεγμένες αλήθειες, αλλά επιδιώκει τη δική του έρευνα και τη δική του
ψηλάφηση στον κόσμο των ιδεολογιών. Βεβαίως, θα μείνει εκεί, δε θα προχωρήσει
σε μια επαναστατική πράξη, αλλά με εχέγγυο τις ιδεολογίες του, «τες πλατιές
αντιλήψεις του», θα προσπαθήσει να αναθρέψει τα δυο ανίψια του.
Ίσως με μια πρώτη
ανάγνωση ν’ αποτυγχάνει στο πείραμά του. Δεν αποτυγχάνει, όμως, να καταδείξει
στους αναγνώστες τη μεσοπολεμική και δικτατορική πραγματικότητα μιας Αθήνας που
αλλάζει. Η γλώσσα του Τερζάκη είναι σαφής, πλούσια, και αποτυπώνει βαθιές
φιλοσοφικές ανησυχίες με τρόπο τόσο κατανοητό όσο και γλυκά «θελκτικό». Είναι
σίγουρα ένα μυθιστόρημα που αξίζει κανείς να διαβάσει και να εντοπίσει σκέψεις
του ανθρώπου διαχρονικές, να μάθει ιστορία, να ζήσει μια εποχή που φαντάζει
μακρινή και αλλιώτικη, μα είναι απλά παρελθοντική προβολή ενός εντελώς
σύγχρονου κόσμου.
Συντάτης: Κων/νος Πέττας, φοιτητής φιλολογίας-συγγραφέας
❗Remember to follow @epi_pantos in facebook/instagram❗
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου