Η «μούντζα» ή αλλιώς το φάσκελο αποτελεί μια υβριστική-προσβλητική χειρονομία που εμείς οι Έλληνες δε διστάζουμε να τη χρησιμοποιούμε ουκ ολίγες φορές. Η χειρονομία αυτή συνίσταται στο άνοιγμα της παλάμης και των δαχτύλων του ενός ή και των δύο χεριών και προβολή τους προς την κατεύθυνση αυτού στον οποίο απευθύνεται η προσβολή. Πώς, όμως, προέκυψε αυτή η αγαπημένη συνήθεια του ελληνικού λαού και σε ποιά εποχή ανάγεται;
Η σημερινή λέξη «μούντζα» κατά την επικρατἐστερη θεωρία προέρχεται από την αντίστοιχη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μούντζα» ή «μούτζα», η οποία με τη σειρά της σχηματίζεται από το επίθετο «μουντός». Η υβριστική, χλευαστική χρήση της σχετἰζεται με το έθιμο της δημόσιας διαπόμπευσης στο Βυζάντιο. Στα βυζαντινά χρόνια είχαν την συνήθεια, με σκοπό τον δημόσιο εξευτελισμό κάποιου, να αλείφουν το πρόσωπο του ανθρώπου που διαπομπευόταν με καπνιά ή άλλες ακαθαρσίες με ανοιχτές τις παλάμες τους και στη συνέχεια να τον περιφέρουν σε δημόσιους δρόμους. Στη συνέχεια επί Τουρκοκρατίας υπήρχε η συνήθεια σε ορισμένα μέρη να αφήνουν το αποτύπωμα ανοιχτής παλάμης αλειμμένης με καπνιά(πίσσα) στους τοίχους των οίκων ανοχής.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως η συγκεκριμένη λέξη και η συνήθεια με την οποία είναι συνδεδεμένη αποτελούν πολιτισμική κληρονομιά του Βυζαντίου, η οποία μας παραδόθηκε και επιβίωσε μέχρι και σήμερα και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, σαφώς κάπως παραλλαγμένη. Ας μην ξεχνάμε πως το παρελθόν δε μας μεταβιβἀζει μόνο λέξεις ή ιστορικά γεγονότα, αλλά και ήθη, έθιμα, πρακτικές και συνήθειες.
Remember to: follow in facebook/ instagram @epi_pantos.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου